Η στροφή του καλλιτέχνη ή μάλλον η απόφαση του να μην περιστείλει την αναδυόμενη σχέση με τη βιωματική εικόνα μπορεί να αποτυπώνει την άμεση αντίδραση του Γιάννη Φωκά σε ερεθίσματα της καθημερινής ζωής. Θα πρέπει όμως να εκτιμηθεί και ως προσπάθεια συνάντησης του με την καινούργια εκδοχή του κόσμου που εγκαταστάθηκε εν αγνοία (ή με την αδράνεια) μας.

Τον ερεθίζει πλέον περισσότερο η πρόσβαση στις διάσπαρτες γύρω μας εκδοχές ύπαρξης των πραγμάτων, μέσα από κώδικες της τέχνης τους οποίους μεταστρέφει με τέτοιο τρόπο ώστε να παρεισφρήσουν νέα στοιχεία και να εμπλουτίσουν την εμπειρία μας. Γι’ αυτό και οι εικόνες του Γιάννη Φωκά αρχίζουν να υπάρχουν με τρόπο ρητό.

Θεσσαλονίκη, Μάρτιος 2002
Χάρης Σαββόπουλος
Ιστορικός Τέχνης